Στην εποχή του Internet of Things κάποιοι έχουν βαλθεί να δικτυώσουν όλες τις συσκευές μας, ωστόσο ένα ερευνητικό project
στο Ηνωμένο Βασίλειο θέλει να κάνει την ιδέα της δικτύωσης των πάντων
-και όχι μόνο των προσωπικών μας συσκευών- πραγματικότητα. Πώς; Έχοντας
ως στόχο να δικτυώσει μία ολόκληρη πόλη!....
Το «Bristol is Open» αποτελεί μία σύμπραξη του Δημοτικού Συμβουλίου της πόλης και του Πανεπιστημίου του Bristol. Σκεφτείτε κάθε είδους αισθητήρα που μπορείτε να φανταστείτε (π.χ. φανάρια, αισθητήρες ρύπανσης στην πόλη, κάμερες CCTV) να είναι συνδεδεμένος σε ένα δίκτυο το οποίο θα καλύπτει όλη την πόλη και θα μεταφέρει τεράστια ποσά δεδομένων που θα επεξεργάζονται από τον υπερυπολογιστή του Πανεπιστημίου. Η ομάδα που βρίσκεται πίσω από το project, μάλιστα, προτιμά τον όρο «προγραμματιζόμενη» από το... «έξυπνη πόλη» και σκοπός τους είναι να χρησιμοποιήσουν τα δεδομένα αυτά για να ρυθμίσουν εκ νέου όλες τις πτυχές της ζωής στην πόλη «προγραμματίζοντας» το Bristol σε ένα περισσότερο αποδοτικό, πιο δημοκρατικό και τελικά καλύτερο μέρος για να ζει κάποιος από τους -περίπου μισό εκατομμύριο- κατοίκους του. Όσο για τις πρακτικές εφαρμογές που θα μπορούσε να έχει ένα τέτοιο σύστημα, είναι αμέτρητες και ξεκινούν από την καταπολέμηση της εγκληματικότητας μέσω παρακολούθησης των CCTV καμερών από την αστυνομία, έως συγκέντρωση δεδομένων για την κίνηση ή τη ρύπανση στην πόλη, αλλά και τον έλεγχο σε άτομα τρίτης ηλικίας που μπορούν να έχουν την αυτονομία τους στο σπίτι χωρίς να κινδυνεύουν.
Για κάποιους αυτό είναι το όνειρό τους, υπάρχουν ωστόσο και προφανείς ανησυχίες οι οποίες έχουν ήδη εκφραστεί σε ερωτήματα όπως τα ακόλουθα: Ποιος θα έχει πρόσβαση σε αυτά τα δεδομένα; Τι θα συμβεί στην περίπτωση κάποιας δυσλειτουργίας; Και αν κάτι χακαριστεί; Μήπως τελικά με όλα αυτά η πόλη θα μετατραπεί σε ένα τεράστιο στούντιο Big Brother; Όπως αντιλαμβάνεστε, το project δεν είναι εύκολο και είναι πολλές οι πλευρές που πρέπει να μελετηθούν, αλλά, στην τελική, όλη η λογική της τεχνολογικής ανάπτυξης κρύβει από πίσω της παρόμοιους προβληματισμούς…
Στο τεχνικό κομμάτι του το «Bristol is Open» χρησιμοποιεί τρία πολύ γρήγορα δίκτυα στην πόλη, ένα «wireless mile», ένα δίκτυο εγκατεστημένο σε 1.500 περίπου φανοστάτες και ένα superfast δίκτυο οπτικών ινών που βρίσκεται σε εγκαταλειμμένους αγωγούς καλωδιακής τηλεόρασης τους οποίους το συμβούλιο της πόλης είχε την προνοητικότητα να αγοράσει πριν από 10 χρόνια.
Ο εγκέφαλος του έργου βρίσκεται, ωστόσο, στο Πανεπιστήμιο του Bristol, όπου η Professor of High Performance Networks, Δήμητρα Συμεωνίδου, επιβλέπει τη δημιουργία ενός… «λειτουργικού συστήματος για πόλεις». Ναι, το project έχει το δικό του λειτουργικό σύστημα, το οποίο η επικεφαλής του project μάλιστα συγκρίνει με το Android, καθώς επιτρέπει στον καθένα να δημιουργήσει εφαρμογές, να το προγραμματίσει για διάφορες πόλεις, ενώ το σημαντικότερο: είναι ανοικτού κώδικα.
Πηγαίνοντας από το «Internet of Things» στο…
Διαβάστε περισσότερα στο: www.digitallife.gr
Το «Bristol is Open» αποτελεί μία σύμπραξη του Δημοτικού Συμβουλίου της πόλης και του Πανεπιστημίου του Bristol. Σκεφτείτε κάθε είδους αισθητήρα που μπορείτε να φανταστείτε (π.χ. φανάρια, αισθητήρες ρύπανσης στην πόλη, κάμερες CCTV) να είναι συνδεδεμένος σε ένα δίκτυο το οποίο θα καλύπτει όλη την πόλη και θα μεταφέρει τεράστια ποσά δεδομένων που θα επεξεργάζονται από τον υπερυπολογιστή του Πανεπιστημίου. Η ομάδα που βρίσκεται πίσω από το project, μάλιστα, προτιμά τον όρο «προγραμματιζόμενη» από το... «έξυπνη πόλη» και σκοπός τους είναι να χρησιμοποιήσουν τα δεδομένα αυτά για να ρυθμίσουν εκ νέου όλες τις πτυχές της ζωής στην πόλη «προγραμματίζοντας» το Bristol σε ένα περισσότερο αποδοτικό, πιο δημοκρατικό και τελικά καλύτερο μέρος για να ζει κάποιος από τους -περίπου μισό εκατομμύριο- κατοίκους του. Όσο για τις πρακτικές εφαρμογές που θα μπορούσε να έχει ένα τέτοιο σύστημα, είναι αμέτρητες και ξεκινούν από την καταπολέμηση της εγκληματικότητας μέσω παρακολούθησης των CCTV καμερών από την αστυνομία, έως συγκέντρωση δεδομένων για την κίνηση ή τη ρύπανση στην πόλη, αλλά και τον έλεγχο σε άτομα τρίτης ηλικίας που μπορούν να έχουν την αυτονομία τους στο σπίτι χωρίς να κινδυνεύουν.
Για κάποιους αυτό είναι το όνειρό τους, υπάρχουν ωστόσο και προφανείς ανησυχίες οι οποίες έχουν ήδη εκφραστεί σε ερωτήματα όπως τα ακόλουθα: Ποιος θα έχει πρόσβαση σε αυτά τα δεδομένα; Τι θα συμβεί στην περίπτωση κάποιας δυσλειτουργίας; Και αν κάτι χακαριστεί; Μήπως τελικά με όλα αυτά η πόλη θα μετατραπεί σε ένα τεράστιο στούντιο Big Brother; Όπως αντιλαμβάνεστε, το project δεν είναι εύκολο και είναι πολλές οι πλευρές που πρέπει να μελετηθούν, αλλά, στην τελική, όλη η λογική της τεχνολογικής ανάπτυξης κρύβει από πίσω της παρόμοιους προβληματισμούς…
Στο τεχνικό κομμάτι του το «Bristol is Open» χρησιμοποιεί τρία πολύ γρήγορα δίκτυα στην πόλη, ένα «wireless mile», ένα δίκτυο εγκατεστημένο σε 1.500 περίπου φανοστάτες και ένα superfast δίκτυο οπτικών ινών που βρίσκεται σε εγκαταλειμμένους αγωγούς καλωδιακής τηλεόρασης τους οποίους το συμβούλιο της πόλης είχε την προνοητικότητα να αγοράσει πριν από 10 χρόνια.
Ο εγκέφαλος του έργου βρίσκεται, ωστόσο, στο Πανεπιστήμιο του Bristol, όπου η Professor of High Performance Networks, Δήμητρα Συμεωνίδου, επιβλέπει τη δημιουργία ενός… «λειτουργικού συστήματος για πόλεις». Ναι, το project έχει το δικό του λειτουργικό σύστημα, το οποίο η επικεφαλής του project μάλιστα συγκρίνει με το Android, καθώς επιτρέπει στον καθένα να δημιουργήσει εφαρμογές, να το προγραμματίσει για διάφορες πόλεις, ενώ το σημαντικότερο: είναι ανοικτού κώδικα.
Πηγαίνοντας από το «Internet of Things» στο…
Διαβάστε περισσότερα στο: www.digitallife.gr