Τα περισσότερα ζώα, ιδίως όσα κινούνται και στο σκοτάδι, χρησιμοποιούν τις οσμές ή τους ήχους για να αναγνωρίζουν τα άλλα μέλη του είδους τους και να αναγνωρίζονται από αυτά, πράγμα που μειώνει τη σημασία της οπτικής αναγνώρισης μέσω των διακριτών χαρακτηριστικών του προσώπου.
«Αντίθετα, οι άνθρωποι είναι εντυπωσιακά καλοί στο να αναγνωρίζουν πρόσωπα, καθώς ένα μέρος του εγκεφάλου τους έχει εξειδικευτεί σε αυτό ακριβώς. Η μελέτη μας δείχνει ότι οι άνθρωποι εξελίχτηκαν για να είναι μοναδικοί φυσιογνωμικά και εύκολα αναγνωρίσιμοι. Είναι ξεκάθαρα επωφελές για μένα να αναγνωρίζω τους άλλους και εξίσου επωφελές για μένα να είμαι αναγνωρίσιμος. Αλλιώς, όλοι θα ήμασταν πολύ πιο όμοιοι», είπε ο Σίχαν.
Όπως εξήγησε, από τα πανάρχαια χρόνια, κανείς δεν θα ήθελε να τον μπερδεύουν με κάποιον άλλο λόγω ομοιότητας, είτε για κακό (π.χ. κάποιος να σε περάσει για τον εχθρό που μισεί) ή για καλό (π.χ. να δώσουν σε άλλο την ανταμοιβή που κανονικά προοριζόταν για σένα). Επιπλέον, το να είναι ολοφάνερο «ποιός είναι ποιός», διευκολύνει μια κοινωνία στο να δημιουργεί ιεραρχίες ανθρώπων.
Η έρευνα -που βασίστηκε σε μια μεγάλη βάση ανθρωπομετρικών....
Διαβάστε περισσότερα στο: www.nooz.gr